Escudo e máis aluminio...Estoume a emocionar...
Porta dun establecemento pechado na rúa da Troya...Anos leva así...
Aluminio...
Lateral dunha casa nesta rúa...
Máis aluminio...
Este é un edificio enorme, que cubre gran parte desta rúa da Troya...O seu estado é lamentable dende hai bastantes anos...
E máis aluminio...
Este edificio, a escasos 20 m. de San Martiño, e moi preto do Museo do Peregrino e da Igrexa de San Miguel dos Agros, é unha mostra do estado xeral dos edificios encalados en Santiago...Os de pedra aguantan o tipo, pero estos mostran a verdadeira cara da cidade. ¿Ou non é, Xosé?.
Aluminio...
¿Neste Concello non hay unha ordenanza contra pintadas e carteis? Porque en Ferrol, que é Terceiro Mundo urbanísticamente falando, acaban de aprobar unha...
Encantame esta rede verde das fiestras...¿Esto é o habitual? ¿Permítese mentres non se restaura? (Que inxenua ...se seguro que lle poñen aluminio...bueno, o mellor se non teñen unha boa amizade, non lles queda outra que restaurar...Xa se verá)
Para que non cese a festa, máis aluminio...
Vista do fin da rúa das Campás de San Xoán, cara a baixada de Moeda Vella... Outro dos rincóns encantadores da nosa cidade....
Degradación e aluminio...¡Qué exemplo de cidade!
Esta rúa das Campás de San Xoán recibe o seu nome dunha espadana situada enriba dunha casa particular. A parroquía de San Xoán, que ocupou entre 1933 ata 1995 a capela da Virxe do Socorro da Igrexa de San Martiño empregou estas campás para chamar á misa xa que esta igrexa non ten torres de camapanario na súa fachada. O motivo é que de construirse estas torres no momento que se levantou a fachada (1597), serían máis altas cas da Catedral, que aínda conservaba a súa fachada románica. Desta historia tan curiosa queda o nome da rúa, e pouco máis. O estado do edificio podemos velo na foto
Seguimos "aluninizando" a mañá...
Isto está un pouquiño máis abaixo, chegando á praza da Inmaculada...
Pois nada, que a cidade está de rechupete... Isto de hoxe deben ser 200 m, así que vamos, cando siga por outras rúas -que seguirei-, veremos que máis marabillas atopamos que nos permitan afirmar, sen rubor, que Santiago, a nivel de restauración e urbanismo, é das mellores, senón a mellor, de España. Gracias, Xosé Bugallo, por darme máis ganas de adicar os meus escasos momentos de ocio a ver o ben que tes a cidade. Déixote, para que poidas seguir colocándote medalliñas no peito.
No hay comentarios:
Publicar un comentario